افزایش قدرت تفکیک طیف سرعت داده لرزه‌ای با استفاده از روش خودراه‌انداز

امروزه روش شباهت برای تخمین سرعت به کار گرفته می‌شود که بر مبنای جمع نمونه‌ها در پنجره تحلیل سرعت استوار است. طیف سرعت حاصل از این روش در مورد رویدادهای بازتابی عمیق و در مواردی که دورافت برداشت داده‌ها کم می‌باشد، دارای قدرت تفکیک پایین است. افزایش قدرت تفکیک در محاسبه شباهت سبب می‌شود که دقت تخمین سرعت تصحیح برون راند نرمال و برانبارش بهبود یابد. در این مقاله روش آماری خودراه‌انداز برای افزایش قدرت تفکیک طیف سرعت معرفی شده است. در روش شباهت، چنانچه سرعت انتخاب شده برای پنجره تحلیل دارای تفاوت کمی نسبت به سرعت واقعی باشد، ردلرزههای درون پنجره به طور کامل افقی نمی‌شوند، اما با این حال به دلیل اختلاف زمانی بسیار اندک ردلرزه‌های مجاور، مقدار شباهت محاسبه شده برای این حالت نیز، به مقدار شباهت مربوط به سرعت واقعی نزدیک است و باعث پهنشدگی قله طیف سرعت حول سرعت و زمان دقیق می‌شود. چنانچه سرعت پنجره تحلیل متفاوت از سرعت صحیح انتخاب شود، روش خودراه‌انداز با جابجایی ردلرزه‌ها درون پنجره تحلیل، اختلاف زمانی بین دو ردلرزه مجاور را افزایش می‌دهد. با تعریف یک معیار جدیدتر برای محاسبه میزان شباهت، این فرآیند در برآورد سرعت صحیح مفید می‌باشد و باعث افزایش دقت و قدرت تفکیک طیف سرعت می‌گردد. کارآیی روش تحلیل سرعت خودراه‌انداز بر روی داده‌های لرزه‌ای مصنوعی و واقعی مورد بررسی قرار گرفته و نتایج آن با روش متداول شباهت مقایسه گردید. نتایج به دست آمده نشان داد که قدرت تفکیک طیف سرعت حاصل از روش خودراه‌انداز به مراتب بالاتر از نتیجه حاصل از روش متداول شباهت است.